۱۳۹۳/۵/۱۹

به یاد دکتر شاپور بختیار



دکتر شاپور بختیار، مردی بود از جنس شجاعت، و وفادار به قانون اساسی مشروطه، پایبند به اصول دمکراسی، و همیشه آنچه را که در اندیشه داشت، بدون هیچ تعارفی بازگو می کرد. نسبت به تخطی از قانون اساسی اعتراض می کرد، به آزادی بیان اعتقاد راسخ داشت، اما در مقابل آنارشیسم و هرج و مرج، ایستادگی می کرد و نظم و قانون را محترم می شمرد، و در نهایت، برای نجات کشور، از جان خود نیز مایه گذارد.

از زمان گزینش به مقام نخست وزیری، اقدامات مهمی به هدف رسیدن به انتخاباتی آزاد و سالم انجام داد، اما شوربختانه خویشتن را در برابر هم حزبی های خود، و دیگر سازمان های سیاسی هم پیمان با خمینی، یکه و تنها یافت.

پس از استقرار حکومت جمهوری اسلامی، همچنان برای آزادی ایران فعالیت های خود را ادامه داد. در آن دوران کوتاه از قاهره تا پاریس، همکاری بسیار صمیمی و خوبی با او در راه آزادی وطن داشتم. او همواره به آینده می نگریست و امید داشت. بی پرده بگویم که او از جمله کنشگران سیاسی معدودی بود که صداقت در پندار، گفتار و کردارش، موج می زد.

آن روز غم انگیز را فراموش نمی کنم که خبر قتل ناجوانمردانه شاپور بختیار به همراه دستیارش سروش کتیبه را به من رساندند.

در شرایط کنونی، که کشورمان همچنان با بحران جمهوری اسلامی مواجه است و شرایط به وخامت رسیده است، جای او را در کنار خود بسیار خالی می بینیم.

یقین دارم که جوانان امروز، راه او که همانا آرمان های مشروطیت و حاکمیت مردم بر مردم است، را ادامه خواهند داد، و بنیان فردای ایران را بر پایه حقوق بشر، دمکراسی و مردم سالاری بنا خواهند نهاد.

تنها راه پایمال نشدن خون این عزیزان، تشکیل کمیته حقیقت یاب و ارائه مدارک و اسناد به دادگاه های صالحه، در چارچوب دادگستری مستقل در ایران آزاد فردا، بمنظور رسیدگی به جنایات جمهوری اسلامی می باشد.

پاینده ایران
رضا پهلوی